Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

Als ouder ken je waarschijnlijk wel het probleem dat je kind een keertje weigert z’n groente op te eten, of om iets nieuws te proberen. Herkenbaar? Dit gebeurd regelmatig, en bij heel veel jonge kinderen. En als ouder voel jij je dan al gauw machteloos en misschien zelfs gefrustreerd, en op sommige momenten ook boos. Want wat het kind misschien nog niet weet, is dat eten van levensbelang is. Maar wat als dit geen fase is waar je kind doorheen gaat? Hoe ga je om met dit probleem? Wat doe jij als je kind niet wilt eten? Dwingen heeft totaal geen zin, want je kindje wint deze strijd. En let op mijn woorden, deze strijd wint ze ALTIJD! Het is alweer voor het laatst in 2015 dat ik een stuk schreef over de eetproblemen van mijn dochtertje. Toen was ze 4 jaar en 12 kg! Nu is ze 6 jaar en 15 kg. Maar hoe is het nu met haar?

SASS

Het is een fase

Problemen met eten komt voor bij heel veel kinderen. Vaak zien we deze problemen terug bij kinderen onder de 5 jaar. Ons meisje hoort ook bij deze groep. Eigenlijk gaan de eetproblemen ook vaak vanzelf weer over, het is een fase waar je kindje in zit. De fase van niet willen eten of iets niet lusten gaat voorbij. Maar inmiddels is Esmee al 6 jaar (bijna 7, en dan spreek je niet meer van een fase die voorbij gaat. Als je hiermee te maken krijgt en jouw kind niets of bijna niet eet, dan ben je hier dagelijks mee bezig. Als ouder voel jij je machteloos als je kind niet wilt eten. Onze omgeving dacht ook altijd dat het een fase was waar Esmee in zat. Wij kregen vaak te horen: “Als mijn dochtertje ziek is geweest wil ze soms ook een week niet meer eten!” Tja prima, maar een weekje of al 6 jaar lang, dat kun je toch niet echt met elkaar vergelijken.

SASS

Hoe ontstaan eetproblemen

De eetproblemen bij kinderen kunnen heel veel oorzaken hebben. Bij Esmee is er alleen nooit een lichamelijke oorzaak gevonden. Wat het voor mij persoonlijk een stuk makkelijker zou maken. Misschien is makkelijk niet het juiste woord, ik zou het beter kunnen begrijpen. Ik zou beter vat kunnen krijgen op het probleem, omdat het beestje een naam zou hebben. Nu is bij mij de vraag waarom ze zo’n moeite heeft met eten wel heel erg groot. Komt het door haar vroeggeboorte? Is het omdat zij de eerste 3 maanden van haar leven alleen maar sondevoeding heeft gehad? Heeft zij nooit geleerd om naar interne signalen van haar lichaam te luisteren, omdat ze van ons MOET eten?

De spanning thuis aan tafel werkt hier ook niet positief aan mee, dat geef ik eerlijk toe. Duidelijk is in ieder geval wel dat dwingen niet werkt. Ze moet zelf gaan leren om haar eigen signalen op te vangen om uiteindelijk een goed eetgedrag te gaan ontwikkelen. Het ontstaan van deze problemen uitte zich in haar hele vroege jaartjes in heel snel braken. Soms al bij het zien van de fles of een potje voeding. Dat braken heeft ze heel veel jaren volgehouden. Na jaren van deze strijd in huis weet zij dat ik uiteindelijk toch bezwijk, als het ware opgeef, om dat dwingen geen zin heeft. Zij voelt aan dat ik stop met het geven van eten, wanneer zij aangeeft niet meer te willen. Iedere dag weer zet zij dit in als wapen om te kunnen ontsnappen aan het moeten eten. En ik sta daar maar zonder wapen, en geef me over. Want alles wat binnen is, is binnen. Alles zodat ze maar niet weer moet braken.

SASS

De gouden regel

Wat wij in al deze jaren wel hebben geleerd is de gouden regel, die je als ouder nooit mag vergeten. “Als ouder bepaal je wat en wanneer je kind eet, maar je kind bepaald zelf hoeveel hij eet.” Hoe moeilijk het soms ook is om deze regel op te volgen, het is wel heel erg belangrijk. Met deze gouden regel kun je een hoop strijd voorkomen. Het werkt bij Esmee niet altijd, maar hierdoor heeft ze wel het gevoel dat ze zelf de controle heeft over het eten.

Voor ons heeft deze regel ook wel eens op de achtergrond gelegen hoor. Momenten dat we echt dachten, die regel kan me gestolen worden. Als zij mag bepalen hoeveel ze eet, wordt het nog eens haar dood. Dat klinkt heel hard, maar zo voelde het voor ons. Ik ben van mezelf ontzettend geduldig, en ik kan een hoop hebben. Maar zelfs ik verlies mijn geduld wel eens, en probeer om mijn kindje toch aan het eten te krijgen. Tegen de gouden regel in. Helemaal als ze zelf aangeeft dat ze niet hoeft te eten, omdat ze vorige week al gegeten heeft. Ze mag van mij best de controle over het eten, maar ik kan die controle moeilijk uit handen geven en zeggen: “Wil je niet eten, dan niet!”

SASS

Sondevoeding onze laatste hoop

Qua eten zijn wij echt genieters! Wij lusten eigenlijk alles. Het moment van eten aan tafel hoort leuk te zijn, gezellig en vrolijk. Wij eten graag Oosterse gerechten, en er mag ook wel wat pit in zitten. Ze zeggen vaak dat je voor je kindje geen apart eten moet klaarmaken, maar dat ze moeten eten wat de pot schaft. Maar ik kan me best voorstellen dat zo’n klein meisje niet zit te wachten op rijst met garnalen in kokos curry en sambal, of roergebakken spruitjes met spekjes. Dus wat deden wij? Wij stopten met die lekkere dingen koken en pasten ons bij haar aan. Grote fout, ja misschien wel, maar ja je probeert alles uit.

Want op een gegeven moment draait alles om het eten. Als we de familie weer zagen, was de eerste vraag: “Esmee hoe gaat het met eten?”. Wanneer ze bij iemand gespeeld had, en ik haar weer ophield: “Esmee heeft niet zo goed gegeten hoor!”. Als we met zijn allen uit eten gingen hoefden we voor haar nooit wat te bestellen. Op een mooie zomeravond konden we nooit wandelen, wat wij graag doen. Want tegen de tijd dat zij klaar was met eten, moest ze ook al weer naar bed. En zo draaide eigenlijk alles om het eten, 24 uur lang.

Al meerdere keren hebben wij aangegeven in het ziekenhuis dat er iets moest veranderen. Maar zolang Esmee verder gezond was, zagen zij de ernst er niet van in. Als zij op 6 jarige leeftijd nog niet op gewicht was wilden ze haar aan de groeihormonen zetten. Dit hebben wij zolang mogelijk uitgesteld. Een ander alternatief was om haar, voor een periode van misschien wel een half jaar, intern op te laten nemen in het Seys Center. Daar leren ze het kind om te eten, beginnend bij stap A, slikken. Maar dit zagen wij helemaal niet zitten, want dan zou zij heel ver bij ons vandaan zijn, in Limburg. En ze zou uit haar vertrouwde omgeving gehaald worden. Geen school, geen vriendjes, geen vriendinnetjes, geen oma’s, en natuurlijk haar eigen spulletjes en kamer en haar ouders. Dat was voor ons dus geen optie.

Toen ze het idee van sondevoeding met ons wilden bespreken, zagen wij dit eigenlijk als onze laatste hoop. Dit kon wel eens gaan werken, en dus grepen wij de kans. Natuurlijk waren wij ook verdrietig en angstig dat het zover moest komen. En zou het de bijzondere band tussen ons veranderen, zou zij het ons kwalijk nemen. Elke beslissing rondom het eten die wij tot nu toe hebben genomen was moeilijk en helemaal onzeker. Maar alle uitdagingen die tot nu toe op ons pad zijn gekomen hebben ons ook sterker gemaakt.

We zijn nu aan het begin van een nieuwe uitdaging. En de uitdaging is voor haar misschien nog wel het grootst. Ze laat in ieder geval haar wilskracht zien, en dat geeft mij zoveel hoop.

[easy-image-collage id=20401]

 

Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

Herken jij dit? Of eet jouw kindje juist veel, en graag?


Ik zou het erg leuk vinden als je een berichtje achterlaat!

Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

Tatiana

Hi! Ik ben Tatiana. Hier op mijn online plekje schrijf ik graag over Beauty, Fashion & Lifestyle! Je zult hier vooral veel lezen over de dingen die ik leuk vind, en ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen.

Je houd misschien ook van..

13 Reacties

  1. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Een heel herkenbaar verhaal. Mijn dochter heeft in dagbehandeling bij Seys. Ik was uiteindelijk heel blij met deze keus. Ze heeft daar grote stappen gezet. Eten blijft niet haar sterkste kant, maar als je ziet waar we vandaan gekomen zijn…

  2. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Jeetje, wat heftig om te lezen dat ze niet wil eten! Ik hoop dat dit de oplossing is en ik snap dat je kiest om andere dingen te koken, omdat je gewoon alles uit wil proberen en uit frustratie niet meer weet wat je dan wel kan doen. Ik zal voor je duimen dat het goed gaat!

  3. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    jeetje wat heftig!! mijn kinderen hebben geen eetstoornis maar wel een moeder die er een gehad heeft, ik dus, ik worstel er al 13 jaar mee nu en de eetstoornis is onder controle maar mijn lichaam is zo zwaar beschadigd erdoor dat mijn bloedwaardes soms vergelijkbaar zijn met een overleden persoon. botten die broos zijn, maag en darmen die niet meer willen werken en ik dus nu niks meer van voeding binnen kan houden, ook geen zonde want dat komt met slang en al eruit.
    ik hoop zo dat er een oplossing en of goede behandeling komt voor je dochter want dit gaat door merg en been en al moeders zijn zo je kindje te moeten zien…..petje af voor je en heel veel sterkte

  4. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Pfff wat een verhaal, heel moedig van je hoe je hier mee omgaat. De druk van buiten kan heel groot zijn. Heel veel succes.

    1. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

      Zo herkenbaar! Vooral die machteloosheid… maar ook het onbegrip van mensen om je heen. Ik krijg bijna standaard te horen “oh, maar mijn dochter was ook heel slank hoor!” (Of het kind van vrienden/familie/buren)

      Ons dochtertje is nu bijna 3 en net 10 kilo, vanaf dat ze een goed jaar is krijgt ze aanvullende voeding (poeders en drankjes) door het kleine beetje dat ze wel eet zodat ze met wat ze wel eet meer calorieën binnen krijgt. Ook bij haar is er geen echte medische reden gevonden. Het vermoeden is toch een koemelk allergie in het eerste jaar waardoor ze buikpijn kreeg na elke voeding en een flinke aversie tegen voeding opgebouwd heeft. Gelukkig lust ze wel bijna alles (gezond eten gaat er vaak nog makkelijker in dan snoep of koekjes)

      Na een flinke buikgriep staan ook wij nu voor de keuze voor sondevoeding, normaal groeit ze wel (ze volgt haar eigen ‘lijn’) maar de 1,5 kilo die ze extra kwijt is krijgt ze er nooit op eigen kracht bij aan gegeten. Ik vind het zo’n heftige beslissing! Wat dapper dat jullie dit besluit wel hebben durven maken!

      1. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

        Vervelend dat dit voor jullie zo herkenbaar is. Ik zou liever willen dat niemand zich in mijn verhaal herkent. Dat wat jij verteld zijn inderdaad van die standaard opmerkingen die je van buitenaf te horen krijgt. Alsof iedereen hetzelfde weet en doormaakt als jij.

        Gelukkig dat jullie dochtertje wel alles lust, maar wat ontzettend zonde dat zij een aversie tegen voeding heeft opgebouwd. Ik hoop zo voor jullie, en met name voor haar, dat ze eten weer leert waarderen. En dat ze er van kan genieten. Om over te gaan op sondevoeding is zeker een heftige beslissing, maar soms sta je echt met je rug tegen de muur. Op dat soort momenten grijp je alle oplossingen met beide handen aan. Wat jullie ook mogen besluiten, ik hoop dat jullie je er samen doorheen slaan. Ik wens jullie ook alle sterkte toe en geef jullie een virtuele knuffel.

        Onze dochter is nu inmiddels 10 en nog steeds geen grote eter. Maar ze is gezond, en ik hoop dat ik dus oprecht kan zeggen: Ooit komt het allemaal goed.

  5. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Echt heftig om het te lezen
    Ik wens jullie als gezin heel veel sterkte en super veel geluk ❤️

  6. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Ik wens jullie als gezin heel veel sterkte en super veel geluk ❤️

  7. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Heftig zeg. Dat is niet niks. De gouden regel die je noemt vind ik heel nuttig om zo te delen.

  8. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Wat een verhaal om weer te lezen. Leef met jullie mee en hoop echt dat dit voor jullie allemaal een oplossing bied. En jullie in de toekomst hopelijk samen als gezin mogen genieten van lekker eten. Heel veel sterkte. 😘😘😘

  9. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Even gedacht dat ik dit misschien niet moet zeggen, maar ik doe het toch: Ooh wat ben ik blij dat mijn vierjarige dochter bijna alles eet. Ik weet soms niet waar ze het laat, maar wat kan dat kind van mij eten zeg.
    Zeker na het lezen van jouw verhaal ben ik daar enorm blij mee.

    Hopelijk gaat jouw dochter het plezier van lekker eten ook nog ontdekken. 🙂

    1. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

      Blij dat je het geschreven hebt want dat moet ook gewoon kunnen. En ik kan er altijd van genieten als ik andere kinderen zo zie eten. Tuurlijk gaat er wel eens iets door me heen van “waarom” maar het is nou eenmaal zo!

  10. Tatiana's Blog | Van niet eten naar sondevoeding

    Wat heb je dit zo mooi geschreven. Een heel herkenbaar verhaal helaas. Mijn dochtertje van 16 maanden wil ook niet eten en krijgt al 10 maanden sondevoeding. Ook bij ons geen medische reden en begrijp heel goed wat je zegt dat dat het zoveel moeilijker maakt om te vatten. Ik ervaar dit ook zo.
    Neem gerust een kijkje op mijn blog: https://eefjeensondevoeding.com/
    Veel succes nog en sterkte. Het wordt vaak zwaar onderschat maar ik weet wat het met je doet als je kindje weigert te eten…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *